Mind the gap
Από την θεατρική ομάδα του εργαστηρίου “Μάνος Κατράκης”

Η θεατρική ομάδα του εργαστηρίου “Μάνος Κατράκης” ανοίγει την αυλαία της στο κοινό και παρουσιάζει την παράσταση: Mind the gap – Προσοχή στο κενό. Μια παράσταση που θα μας θυμίσει τις αναμονές στους σταθμούς και τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονται σε αυτούς. Επιβάτες που κουβαλάνε εκτός από τις αποσκευές τους, ο κάθε ένας από αυτούς τη δική του ιστορία με εισιτήρια από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Κάποιοι έρχονται και κάποιοι φεύγουν. Διαλέγουν διαφορετικά βαγόνια, διαφορετικούς προορισμούς… κοινό σημείο ο σταθμός. Αν μπορούσες να ακούσεις τις σκέψεις τους, τι θα έκανες; Θα έδινες σημασία;

17 ιστορίες επιβατών σε ένα σταθμό μετρό του Λονδίνου.

Παίζουν οι:
Κρίς Νίκ Αγαθάκης, Κωνσταντίνα Αναγνώστη, Στέλλα Ζουρούδη, Κώστας Καραγιάννης, Σταυρούλα Καραμαρίτη, Μαρία Κούτσικου, Τάσος Κυρτάσογλου, Απόστολος Μαριεττής, Βασιλική Ορφανίδη, Αθηνά Πανάγου, Ματίνα Παπαελευθερίου, Κωνσταντίνα Παππά, Πόπη Πόλια, Ράνια Σιαμορέλη, Εύη Στρέμπα, Σταματία Τηλιακού και Σάββας Φουρτούνης.

Συντελεστές:

• Σκηνοθεσία/διδασκαλία: Βάσω Αγγελάκου
• Βοηθός σκηνοθέτη: Απόστολος Μαριεττής
• Μουσική/ενορχήστρωση: Γιώργος Ατσικνούδας
• Τσέλο: Αντώνης Ίλτον Αναστάσης
• Ακουστική κιθάρα: Δημήτρης Βασιλαράς
• Κατασκευή σκηνικού: Γιώργος Μαριάς – ΞΥΛΑΡΜΟΓΗ
• Καλλιτεχνική επιμέλεια σκηνικών/εικαστικές παρεμβάσεις: Νίκος Σκουτέλης
• Σχεδιασμός αφίσας: Κρις Νικ Αγαθάκης
• Τραγούδι επί σκηνής: Στέλλα Ζουρούδη, Κωνσταντίνα Παππά
• Trailer: Κωνσταντίνα Παππά, Απόστολος Μαριεττής
• Υπεύθυνος επικοινωνίας εργαστηρίου: Μιχάλη Ρούσος

Μια παράσταση εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία της Δρ Margaret McCollum και του συζύγου της του Oswald Laurence.

” Όταν διάβασα πρώτη φορά την αληθινή ιστορία της Μάργκαρετ και του Όσβαλντ ένιωσα συγκίνηση. Σκέφτηκα πως όσοι περνάνε από εκείνον το σταθμό και βλέπουν απλώς μια ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται σε ένα παγκάκι δεν θα μπορούσαν να φανταστούν όλη την ιστορία που υπάρχει πίσω από αυτή την τόσο απλή εικόνα. Και μετά σκέφτηκα πόσοι και πόσοι άνθρωποι που συναντάμε, που βλέπουμε, που παρατηρούμε στις αποβάθρες δεν θα είχαν μια ιστορία να πουν; Και εκείνη ακριβώς την ώρα αποφάσισα πως αυτό που νιώθω κάποτε πρέπει να το κάνω παράσταση. Δεν ήξερα πως ή πότε… τελικά έγινε!”

Βάσω Αγγελάκου